کتاب "مامورهای اعدام"، قصه‌ی زندگیِ هَری است، مردی که همه‌ی عمر دلش می‌خواسته بهترین مأمورِ اعدام کل انگلستان باشد ولی همه فکر می‌کنند این لقب حقِ رقیبِ او است.

"غرب غم‌ زده"، قصۀ دو برادر است که در خانه‌ای مشترک زندگی می‌کنند و نه فقط از کودکی تا بزرگسالی کم به همدیگر بدی نکرده‌اند، بلکه همین الان هم جفت‌شان حاضرند هر کاری بکنند تا آن یکی را به زانو دربیاورند...

کتاب "مراسم قطع دست در اسپوکن"، نمایشنامه‌ای سرشار از خشونت در باب ماهیت زندگی در شرایط التقاطی پست مدرن است. زندگی که حتی اعضا و جوارح بدن در آن تکه تکه می‌شوند.

آیا یک روایت میتواند معیارهای یک فرهنک را نشان دهد؟