آخرین سال های زندگی اسکندر را از نگاه معشوقش ، باگواس ردیابی می کند.

شاهنامه، پیش از آن که زنده‌کننده زبان پارسی باشد، زنده‌کننده «عجم» یعنی هویت ملی و هستی سرزمین مردمانی است که در پیوند با نژاد و قومیتشان اِرانشهر، شهر ایران و ایران زمین نامیده می‌شود.

رابرت استرن در این كتاب تلاش می‌كند تا از طریق بررسی تفاوت رویكرد كانت و هگل در خصوص مفهوم ابژه، تمایزات ایدئالیسم این دو متفكر را توضیح دهد.

نامه نوعی نوشته است که هر مخاطبی را کنجکاو می‌کند؛ به خصوص اگر گیرنده نامه کس دیگری باشد.