افلاطون در این کتاب از روش گفت‌ وگو استفاده کرده است. اصل گفت‌ وگوهای این کتاب به زمانی که افلاطون پنج ساله بوده، یعنی هنگام «صلح نیسیاس» بازمی‌ گردد

(گروه سنی: ج، د (10 تا 14 سال)، تصویرگری: ژاک ازم)

مؤلـف به تحلیل روحیات و شخصیت نویسنـدگان توجهی خـاص دارد و از همیـن رو است که خواننده در پایان کتاب احسـاس می‌کند نویسنده‌ی مطرح‌شده برای او نه فقط یک نام مشهور که شخصیتی آشنا است.