کتاب فروغ فرخ زاد (گزیده اشعار)

تمام روز در آئینه گریه می‌کردم
بهار پنجره‌ام را
به وهم سبز درختان سپرده بود
تنم به پیله‌ی تنهائیم نمی‌گنجید
و بوی تاج کاغذیم
فضای آن قلمرو بی‌آفتاب را
آلوده کرده بود
نمی‌توانستم دیگر نمی‌توانستم
صدای کوچه صدای پرنده‌ها
صدای گم شدن توپ‌های ماهوتی
و‌ های هوی گریزان کودکان
و رقص بادکنک‌ها
که چون حباب‌های کف صابون
در انتهای ساقه‌ای از نخ صعود می‌کردند...