کیوان در نجف نزد میرزای شیرازی و آیتالله حاج میرزا حبیبالله رشتی و آیتالله حاج شیخ زین العابدین مازندرانی درس گرفت و از طریق اخباری و اصولی اجازه اجتهاد گرفت.
این کتاب شامل قطعاتی شعرگونه است که در آن نویسنده از آنچه که در سفرهایش بر او گذشته سخن می گوید و اشاره می کند به تاثیر تفکر دائویی و مکتب ذن که در بسیاری از قطعات به چشم می خورد.