مغز انسان علاوه‌ بر اینکه می‌تواند دنیای اطرافش را بشناسد، می‌تواند دنیای خودش را هم بشناسد؛ مثلا اینکه چه‌کار می‌کند، گذشته را از نو زنده می‌کند، خواب می‌بیند، زمان را ادراک می‌کند، زیبایی و عشق خلق می‌کند، توهم‌های گوناگونی مثل رنگ‌ها، احساس‌ها، «من» و اراده‌ی آزاد می‌سازد، آگاهی، تجربه‌های نزدیک به مرگ و غیره می‌سازد.

مغز انسان علاوه‌بر اینکه می‌تواند دنیای اطرافش را بشناسد می‌تواند دنیای خودش را هم بشناسد؛ مثلا اینکه چه‌کار می‌کند، گذشته را از نو زنده می‌کند، خواب می‌بیند، زمان را ادراک می‌کند، زیبایی و عشق خلق می‌کند، توهم‌های گوناگونی مثل رنگ‌ها، احساس‌ها، «من» و اراده‌ی آزاد می‌سازد، آگاهی، تجربه‌های نزدیک به مرگ و غیره می‌سازد.

مغز انسان علاوه‌بر اینکه می‌تواند دنیای اطرافش را بشناسد می‌تواند دنیای خودش را هم بشناسد؛ مثلا اینکه چه‌کار می‌کند، گذشته را از نو زنده می‌کند، خواب می‌بیند، زمان را ادراک می‌کند، زیبایی و عشق خلق می‌کند، توهم‌های گوناگونی مثل رنگ‌ها، احساس‌ها، «من» و اراده‌ی آزاد می‌سازد، آگاهی، تجربه‌های نزدیک به مرگ و غیره می‌سازد.

(ادبیات انگلیس،بازنویسی تئاتر:هارولد پینتر،دای ترویس)

(داستانهای فرانسه، داستان عاشقانه سورئال)

(داستانهای فرانسه،قرن 20م)