خوانندهی فارسیزبان احتمالا پیش از این نام مینارد اسمیت را بهعنوان یکی از «چهار قهرمان» در کتاب مشهور ژن خودخواه، اثر ریچارد داکینز، شنیده و با نظرات او دربارهی راهبرد تکاملی پایدار آشنا است. مینارد اسمیت در این کتاب گزارشی از پیشرفتی ارائه میدهد که در دهههای پایانی قرن بیستم، از راه بهکاربردن ایدهها و تکنیکهای ژنتیک و جنینشناسی در حوزهی فرآیندهای تکوین، ایجاد شد. این رخداد انقلابی در درک ما از زیستشناسی تکوینی به وجود آورد و دانشمان را در هر دو زمینهی تکوین افراد و تکامل گونهها دستخوش تغییر کرد. مینارد اسمیت استدلال میکند که تفاوتها بین دو دیدگاه سنتی دربارهی تکوین به آن اندازه که ایدئولوژیک هستند، علمی نیستند - یکی میتواند تقلیلگرایانه و دیگری کلگرایانه تلقی شود. به گفتهی او، پیشرفتهای علمی هر دو دیدگاه را تأیید و امکان تازهای برای گفتوگو بین آنها و سودرساندن به دیگر رشتههای علمی فراهم میکنند.