تکیه داده بر دیوار در آغوشی پرتب و تاب قفل شده اند دوچرخه های مان

تجربه ی زندگی در بی فردایی در مرز گذشته و آینده...

کاپوشینسکی در تمام عمر در اشتیاق سفر می سوخت و مشتاق بود که دقیقا به همان جاهایی سفر کند که جهانگرد معمولی لذت طلب از رفتن به آن ابا داشت

زمانی که مردم مرا با گیتارم در خاک کنید زیر شن ها

دم توست که در نفسم میدمد....

خداوند تو را خواست اما تاریکی را تبعید نکرد...