کتاب شش رساله (حکمت سقراط و افلاطون)

آریستوکلس ملقب به افلاطون یا پلاتون دوّمین فیلسوف از فیلسوفان بزرگ سه‌گانه یونانی (سقراط، افلاطون و ارسطو) است. افلاطون نخستین فیلسوفی است که آثار مکتوب از او به جا مانده است. همچنین بسیاری او را بزرگ‍ترین فیلسوف تاریخ می‌دانند.

آریستوکلِس یا افلاطون (به یونانی کهن: Πλάτων، تلفظ: /platon/ پلاتون) (۴۲۸/۴۲۷ ق. م تا ۳۴۸/۳۴۷ ق. م) یکی از فیلسوفان بزرگ یونان و آتن در عصر کلاسیک یونان است. به تعبیر دیوگنوس لائرتیوسی نام واقعی او آریستوکلِس بود و به دلیل هیکل تنومندش به او لقب افلاطون را دادند. همچنین بسیاری او را بزرگ‍ترین فیلسوف تاریخ می‌دانند. او در کنار استادش سقراط و شاگردش، ارسطو، از فیلسوفان بزرگ یونان باستان بودند. فیلسوف‌شاه و نظریه مثل دو ایده اصلی در آثار او هستند. مشهورترین مشارکت افلاطون نظریه مُثُل (یا ایده ها) است که به عنوان پیشبرد راه حلی برای آنچه که اکنون به عنوان مسئله کلیات شناخته می شود تفسیر شده است. او به طور قاطع تحت تأثیر متفکران پیش از سقراط، فیثاغورث، هراکلیتوس و پارمنیدس قرار گرفت، اگرچه بسیاری از آنچه در مورد آنها شناخته شده است از خود افلاطون گرفته شده است.