در عصر دیجیتال روایتهای سنتی خطی جای خود را به اشکال تعاملی و چند مسیره داده اند. سینمای تعاملی با استفاده از فناوریهای نوین امکان مشارکت فعال مخاطب را در شکل دهی سرنوشت داستان فراهم کرده و مرز میان خالق و دریافت کننده را کمرنگ تر ساخته است. این تحول نه تنها تجربه تماشاگر را شخصی تر و منحصر به فرد میکند بلکه مفهوم روایت را از یک مسیر واحد به شبکه ای پویا و چندلایه از انتخابها و نتیجه ها گسترش داده و ضمن افزایش پیچیدگی ساختار داستان افقهای جدیدی برای خلاقیت و شکل گیری معانی نو در هنر سینما می گشاید.