مجید دانش‌آراسته همان‌طوری می‌نویسد که زندگی می‌کند؛ فراز و نشیبِ زندگی پُرماجرایش را به جهانِ کلمات می‌آورد، بی‌هیچ ادا و ادعایِ گزافی: سرخوش، بذله‌گو، پُر از حسرت و مملو از اندوه و همه‌ی این حس‌های متضاد را در داستان‌هایش هم‌زمان احضار می‌کند...