کتاب سرمایه داری و رانه مرگ

ونگ چول هان از خلال مداخله در مباحث روانکاوی، اندیشه‌های فروید را به قلمرو اندیشۀ انتقادی می‌کشاند و منظومه‌ای تأمل‌برانگیز خلق می‌کند که به واسطۀ آن می‌توان گونه‌ای نقد غیرمارکسیستی بر بحران سرمایه‌داری معاصر را مشاهده کرد. همان‌طور که از عنوان اثر پیداست نظریۀ «رانۀ مرگ» به‌عنوان کشف بزرگ و حیرت‌انگیز فروید در بطن مباحث کتاب قرار دارد. بر اساس این نظریه، فروید معتقد بود میل به بازگشت به حیات غیرزنده، میلی دائمی و همیشگی در موجودات زنده است. در واقع، کشف فروید دلالت بر وجود میل همیشگی به خودویرانگری در موجودات زنده دارد و بیونگ-چول هان تلاش می‌کند تا شیوه‌های جدید این میل را در رفتارهایی همچون  اجبار به سلفی گرفتن، خودزنی، اجبار به زیست مجازی، اجبار به خود افشاگری مهوع دائمی در شبکه‌های اجتماعی رصد و رهگیری نماید. به اعتقاد هان رانۀ مرگ در بطن جامعۀ سرمایه‌داری قرار دارد و سرمایه‌داری با سازوکارهای به‌ظاهر دلبخواهانه، سوژه‌ها را مجبور به تکرار تروماهای خودشان کرده، آن‌ها را به خودویرانگری سوق می‌دهد. از نقطه‌نظر هان، سرمایه‌داری با رانۀ مرگ عجین شده و قرابت تأمل‌برانگیز و معناداری میان این دو وجود دارد. به اعتقاد هان، سرمایه‌داری بر اثر بحران‌های ۱۹۲۹، ۱۹۷۰ و ۲۰۰۸ بارها مُرد، اما با رسالت «رشد نامحدود» مجدداً از گور برخاست و به شکل یک موجود نیمه‌زنده نیمه‌مرده به حرکت پرشتابش ادامه داد، به‌سان مرده‌ای متحرک: زامبی. این اشتیاق مرگبار به رشد، همانا رانۀ مرگ سرمایه‌داری است که چول هان سعی در تاباندن نوری روشنگرانه به آن را دارد.