مجموعهای آرامشبخش برای بزرگسالان و نوجوانان علاقهمند به خلاقیت، تمرکز و ریلکسشدن در قالب نقاشی هندسی است. طراحیهای متقارن و زیبای ماندالا در این کتاب، علاوه بر ارائه تجربه مدیتیشن از طریق هنر، کمک میکند تا خواننده با لحظاتی از تنفس و تمرکز ذهنی، استرس روزمره را کاهش دهد.
ماندالا یا دوایر کیهاننما، جدولی است هندسی مورد استفاده در ادیان بودا و هندو که به عنوان نمادی برای جهان هستی به کار میرود. اصل ماندالا از دین هندو است ولی در آیین بودا هم کاربرد زیادی پیدا کرده است.
ماندالاها دایرههایی نمادین برای تمرکز بر خویشتن و جستجو در درون انسان هستند. مرکز دایره جدول ماندالا برای تمرکز در حین مراقبه دینی بکار میرود. اشکال متقارن هندسی ماندالا خودبخود توجه شخص را به مرکز دایره جذب میکنند.
البته گسترۀ کاربرد ماندالا بسیار وسیعتر از آیینهای یادشده است؛ مثلاً در معماری فرهنگهای اسلامی (حیاط باغ فین کاشان، طرح حیاط مسجد علی اصفهان، طرح حیاط زیارتگاه شاه نعمتالله ولی ماهان) و مسیحی هم طرحهای ماندالا دیده میشود. این واژه در فارسی و عربی به صورت مَندَل بکار میرود و مورد استفادۀ جنگیران در مراسم احضار روح است. نمونهای از ان را ادوارد براون از زبان یک ایرانی که خود آن را تجربه کرده، توضیح داده است.
کتابی نیز منسوب به ابوحامد غزالی با عنوان «المندل و الخاتم السلیمانی و العلم الروحانی» (عبدالفتاح السید الطوخی، بیروت: مکتبه الثقافیه، بیتا) در ترسیم طلسمات و علوم غریبه منتشر شده است.
کارل یونگ ماندالا را کهنالگوی خویشتن میداند، نماد تمامیت و نظم و کار ویژهٔ آن سازماندهی و دربرگیری تمامیت روان و ساماندهی و تنظیم دوبارۀ وضعیتهای هرجومرج آلود است و در کتاب خاطرات، رؤیاها و اندیشهها میگوید: ماندالاهای من رمزنگاریهای مربوط به وضعیت خودم بود که هر روز یک طرح جدید از آن به من الهام میشد. من آنها را مثل مروارید گرانبها محافظت کردم. بهطور فزایندهای برای من روشن شد که ماندالا «مرکز» است، شاخص تمام مسیرهاست، و مسیری است به مرکز، به فردیت.
نمونههای ماندالاها در فرهنگ باستان وجود دارد. میتوان آن را در نقاشیهای دیواری مسیحیت به همراه نقش حیوانات برای به تصویر کشیدن فرستادگان اولوهیت و نیز در نقوش منطقه البروج یافت. (منطقه البروج) نجومی و نسخههای آن نمونههایی از ماندالا هستند. همچنین، در آیین هندوئیسم، نمونههایی جذاب از ماندالا با نمادهای پانتئون محلی پیدا میکنیم.
مدیتیشن، مراقبه، ژرفپویی، خود پویی یا درونپویی عملی است که در آن فرد از یک تکنیک - مانند ذهنآگاهی، یا تمرکز ذهن بر روی یک موضوع، فکر یا فعالیت خاص - برای آموزش توجه و آگاهی و دستیابی به یک حالت روان و آرام و پایدار ذهنی استفاده میکند. بسیاری از آئینهای مدیتیشن و برخی از دینهای بزرگ به خصوص ادیان شرقی نظیر آیینهای هندو و بودایی روشهای مدیتیشن را نیز دربرمیگیرند. اکثر روشهای محبوب مدیتیشن ریشهٔ شرقی دارند. از روشهای معروف مدیتیشن شرقی تفحص خود، ذهنآگاهی، درونپویی متعالی (تی. ام)، ذاذن و ویپاسانا است.
مدیتیشن (دهارانا) بهطور کلی فنون و روش تسلط بر ذهن است. در مدیتیشن مهارتهای مختلفی مانند تسلط بر ذهن به دست میآید. افراد به دلایل و اهداف مختلف دینی و غیر دینی مدیتیشن میکنند.
مراقبه ممکن است استرس، اضطراب، افسردگی و درد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و باعث افزایش آرامش، درک، خودانگاره و رفاه شود. تحقیقات برای درک بهتر اثرات مراقبه بر سلامتی (روانشناختی، عصبی و قلبی عروقی) و سایر قسمتهای بدن در حال انجام است.