بیست‌ و پنج سال پیش از برام استوکر، ایرلندی دیگری به نام جوزف شریدان لو فانو داستان بلندی می‌ نویسد که الهام‌بخش دراکولا و دیگر آثار خون‌ آشامی قرن بیستم می‌ شود...

خاموش و بی‌حرکت، به نقطه‌ی پایان زخم‌هایش می‌نگرد. می‌گوید: “پدر، خشونت فقط یک اسم دارد و آن خشونت است

قهرمان داستان، در بنیاد تأمین مواد اولیه برای کبریت کار می کند...

اگر شکارچی مسیحی باشد، شکارش را به کلیسا می برد، یهودی به کنیسه و مسلمان به مسجد. مردم هم پرنده ها را از ایشان می خرند و آزادشان می کنند.

زنانی که به در و دیوار می‌خورند در هر جامعه‌ای هستند

کل داستان در یک روز زمستانی در سال 1632 و در اوج دوران طلایی هلند به وقوع می‌پیوندد