این دیوان در بردارنده همه اشعار برجا مانده از حبیب یغمایی، شاعر برجسته معاصر و مدیر مجله یغماست که از حدود سال ۱۳۹۰ ۱۳۶۳ پایان زندگی شاعر) در قالب های گوناگون مانند قصیده غزل قطعه و مثنوی سروده شده است. بخش قابل توجهی از اشعار او در مجله های یغما و آینده به چاپ رسیده است. شعر یغمایی با وجود سنت گرایی و بهره مندی از زبان ادبی، روان و ساده است و او همچون مرادش سعدی از به کارگیری اصطلاحات دشوار در شعر خودداری کرده است.