به لحاظ تاریخی رژیم هایی که توسط دولتهای خارجی در طول دوران استعمار و یا دوره های متعدد پس از استعمار تغییر کردند، به تصرف خشونت آمیز قدرت و انتصاب اقلیتی غیردموکراتیک گرایش داشتند، در حالی که بر خلاف آن در جنبشهای خشونت پرهیز قدرت مردمی تغییر به واسطه ی توانمندسازی اکثریتی دموکراسی خواه به وجود می آید. به همین دلیل به نظر می رسید که ایالات متحده به نوعی در جنبش سبز در ایران نقش داشته باشد. هر قیام موفقیت آمیز خشونت پرهیزی یک جنبش وطنی است که ریشه ی آن نامشروع دانستن قوانین توسط توده ها است و اینکه سیستم سیاسی وقت در رفع بی عدالتی ناتوانی دارد.
حقیقت بنیادین این است که ورود دموکراسی به خاورمیانه به واسطه ی مداخلات خارجی اظهارات مقدس مآبانه ی واشنگتن اصلاحات داوطلبانه ی استبدادی یا مبارزه ی مسلحانه ی افراد جلودار خودگزین در خاورمیانه محقق نخواهد شد؛ بلکه صرفاً از طریق عدم همکاری گسترده با سلطه ی نامشروع و به کارگیری استراتژیک کنش خشونت پرهیز خود مردم در این منطقه ایجاد خواهد شد.