کتاب درآمدی به فلسفه‌ زبان

به ادعای هـ. پ. گرایس، یک عبارت زبانی تنها به این دلیل معنا دارد که بیانگر اندیشه‌ای ملموس یا قصد فردی است که آن عبارت زبانی را به کار برده است؛ نه به سبب اینکه یک گزاره را «بیان می‌کند».
گرایس مفهوم «معنای [مورد نظر] گوینده» را معرفی می‌کند: کم‌وبیش آنچه گوینده هنگام اظهار کردن یک جملۀ مفروض در یک موقعیت خاص قصد دارد به شنونده برساند. از آنجا که مراد گویندگان همواره معنای معمول جملات در زبان نیست، گرایس معنای مورد نظر گوینده را از معنای استاندۀ خود جمله متمایز می‌کند. او تحلیلی دقیق از معنای مورد نظر گوینده بر حسب خواسته‌ها، باورها و دیگر حالت‌های روان‌شناختیِ گوینده ارائه می‌کند و این تحلیل را در پرتو انتقادات بسیار تصحیح می‌نماید. توافق عمومی این است که خوانشی از این تحلیل باید درست باشد.