داستانی را در بستر تاریخ نه چندان دور ایران روایت می‌کند.

می‌ایستم پای پنجره. آسمان، آن‌سوی این اتاق، پشت این دیوارهای قطور گچی، آن سمت کله‌ی محدود و فکرهای کوتاه من، وسیع و روشن است و رنگی فروتن دارد، بدون لکه‌ای ناجور یا خطی ناهموار، بی‌وزن، بی‌نیاز، خاموش.

سیدبابا می گوید زنش با مرد دیگری رابطه داشته، و شایعات و احتمالاتی نیز درباره خودش در رابطه با زنی در ده بالا هست....

می‌ دانم چرا یک‌ دفعه هول به دلم می‌ افتد؛ هول اینکه نکند توی راه، سر همان چهارراهی که آن زن ‏و مرد ایستاده بودند، پیاده شده باشم!

ترلان سرش را تکان می‌دهـد. به همیـن سادگی کلمات محکم و آشنای زندگی‌ اش بی‌مصـرف شده بودند