از اتاق جهانگیر بیرون آمد. خواست برای آخرین بار گلدان بامبو را آب بدهد، به آشپزخانه رفت. چشمش به تابلو افتاد؛ همان تابلویی که مدت‌ها تنها وسیله ارتباطی میان او و جهانگیر بود. بسته کوچکی پیچیده در کاغذ کادوی زیبایی با روبان سپید زیر تابلو به چشم می‌خورد. با قدم‌هایی لرزان به سوی آن رفت. روی تابلو نوشته شده بود: “من را ببخش و فرصت بده با آینده‌ای شیرین، گذشته تلخ را جبران کنیم”

این کتاب داستان زندگی دختری به نام هالی را روایت می‌کند. در این کتاب ما با یک راوی سر و کار داریم، راوی که با رفت و آمد به خانه هالی کم کم عاشق او می‌شود...

این رمان زمانی نوشته شد که سیلونه در تبعید دولت بنیتو موسولینی به سر می‌برد.

(داستان های فارسی، قرن 14)

کاری که می‌کنم یاد برادرم می‌افتم و هربار یاد برادرم می‌افتم، می‌فهمم او این کار را بهتر از من انجام داده است...

کشوری در حوزه بالکان که در حال بازسازی به خاطر جنگی طولانی است، دکتری جوان به نام ناتالیا، به یتیم‌خانه‌ای در کنار دریا می‌رود...