در این اثر، ذهن و ضمیر انسان‌ها را چنان عمیق و تیزبینانه می‌شکافد که مخاطب ناگزیر از همذات‌پنداری با شخصیت‌ها می‌شود. تکنیک‌های روایی این اثر نیز در هماهنگی کامل با محتوای آن است و این نیز یکی دیگر از ویژگی‌های چشمگیر آن است.

کمتر کارگردانی وجود دارد که به چیستی انسان، نه در ذاتش، بلکه به زمان حالش علاقه‌مند باشد