دسته ای از حقایق وجود دارند که صرفاً آگاهی از آنها، بدون نیاز به اقدامی در قالب گفتار با کردار زندگی ما را بهبود میبخشند.
در این دسته نفس آگاهی از حقیقت هم شرط لازم و هم شرط کافی برای بهبود زندگی است. برای مثال، در مورد این دسته از حقایق، وقتی فردی از حقیقتی آگاه میشود. این آگاهی ممکن است یکی از باورهای او را تغییر دهد احساسات و عواطف و هیجانات او را دگرگون کنند با خواسته های او را اصلاح کند و این تغییرات درونی بتنهایی میتوانند زندگی او را بهبود دهند، بدون این که نیاز به اقدام بیرونی خاص ای باشد.
این نوع حقایق که صرفاً با آگاهی از آنها میتوان به بهبود زندگی دست یافت حقیقتهای رهایی بخش نامیده میشوند. حقیقتهای رهایی بخش نیازی به عمل بیرونی گفتار با کردار) ندارند. این نکته به معنای آن است که تأثیر این حقایق محدود به ذهن است. و نیازی نیست که مستقیماً به گفتار با کردار تبدیل شوند. بسته به وزن و اثر حقایق رهایی بخش، باورها، احساسات با خواسته های ما تغییر میکنند و این تغییرات درونی به بهبود زندگی مان منجر میشوند.