کتاب جورچین

زندگی صحنه جورچین غریبی است که هیچ وقت کامل نمیشه به جا آش پشت یا می بزن به جا عروسیه به جا عز است به جا بچه ای متولد میشه زندگی همینه هزاران ماجرا کنار هم اتفاق میفته و ما فقط یکی دو تاشو میبینیم. نمی بینیم چون برامون مهم نیست. کسی چه میدونه که فردا کی شکار که میشه و کی رفیق کی۔
با دست روی آسمان نوشت ابر... باید برای رونق کارش دلش باران میخواست. همان وقت اثر رعد و برق شدیدی آستان را روشن کرد. هنوز سیب را کامل نخورده بود که باران گرفت. نوشت ابر باران بارید نگاهی به من کرد و بعد به آسمان ماتش برده بود رگبار باران شدید و شدیدتر شد.