آن شب نیز سارا با شنیدن صدای بلند آژیر اضطراری که در آن ناکجا آباد خبر از ورود نجات یافته‌ها می‌داد همچون مرغ پرکنده آسیمه سر به طرف بخش اورژانس دوید. هربار که آن صدا را می‌شنید قلب شیشه‌ای‌اش نه صد بار هزار بار می‌تپید و هزار تکه می‌شد. سارای خفته درونش بیدار می‌شد...

چیدمان زندگی همچون بازی شطرنج است؛ اگر مهره‌ها با دقت و هوشیاری انتخاب و جابجا شوند می‌توان با درک صحیح از موقعیت‌ها بیشترین بهره را برد....

(زیر نظر:علیرضا عزیزی،عکاس:مریم عبدالملکی،موضوع عکس:پرویز پرستویی)