کتاب تا اکنون کودکی ام

این که اثر حاضر به قلم نویسنده توانا، ابراهیم نصرالله متولد (۱۹۵۴) یک رمان است یا خودنوشت، چندان مهم نیست. مهم آفرینش اثری است که هم زیبایی هنری را در لایه‌های مختلفش داراست و هم تهیه گزارشی واقع‌گونه از احترام به زیستن برای تاریخ است. نویسنده می‌کوشد «هنر زیستن» را با استفاده از عناصر واقعی شرح دهد و تفسیری از عشق به «بودن» را ارائه کند. به همین خاطر، شخصیت‌ها، حوادث، گفتگو‌ها و در سطوح کلی‌تر طرح این نوشته و درونمایه اصلی‌اش را از نزدیکترین مصادیق انتخاب می‌کند. او می‌خواهد نوشته‌اش به دور از پیچیدگی‌های زبانی یا معنایی در ساده‌ترین شکل ممکن فلسفه زندگی را برایمان توضیح دهد. به همین خاطر گرچه ممکن است از ابتدا تا انتهای کار با چالش دیریابی یا دیر فهمی گزاره‌ها رو در رو نباشیم، اما درست از ابتدا تا انتها خویشتن را در برابر مفاهیم بلندی می‌یابیم که جز با تأمل دقیق و‌ اندیشه والا قابل درک نیست‌. اندیشه حاکم بر این اثر از جنس ذهنیتی است که انسان همواره با آن درگیر است: بودن و بودن و بودن.