بهزاد کریمی، این مجموعه را به اعتبار رویکرد زمانمحورِ مورخان به جهان پیرامون خویش و باور آنها به دخالت امور کیهانی در زندگی بشری، به ترتیب با دو مفهوم «زماننگری» و «کیهانباوری»، ممتاز ساخته است.
در این کتاب نشان داده میشود که ژاپن چگونه در کمتر از یک نسل از جامعه پسافئودالی به اشکال آغازین تولید صنعتی گام گذاشت، تجربهای دردناک برای ژاپنیها که ناچار از پشت سر گذاشتن سنت و آسیاییگری و رفتن به سوی تجدد و غرب گرایی شدند.
به هیچ زنی فرصت شرکت در دولت داده نمیشد و هنجارهای آیینی و قراردادهای اجتماعی همچنان زنان را از ارائه اندیشههای فلسفی خود درباره اخلاق کنفوسیوسی، سیاست و فعالیت اجتماعی در جمعهای روشنفکری گستردهتر منع میکرد.