کتاب به وقت ماه (بر اساس زندگی سردار شهید ذاکر حیدری)

وقتی برگ ی پایان خدمتم را گرفتم، گذشته ام مثل فیلمی با دور تند، از جلوی چشمانم عبور کرد. انگار همین دیروز بود که پدرم گفته بود: برو، ان شاء الله به سلامت و با افتخار برگردی. احساس می کردم چیزی این وسط ناقص است. با خودم گفتم: یعنی همین! کدوم افتخار؟! جنگ تمام شده بود ولی درون من، درگیری ها ادامه داشت. با اینکه مدت زیادی را در جبهه و جنگ گذرانده بودم اما باز دلم راضی نشده بود. درونم هنوز غوغایی بود. با خودم فکر کردم و گفتم این آخرش بود؟! یعنی دوران ملالت و به قول خیلی ها، دوران آرامش و استراحت من رسیده؟