کتاب از مهم ترین آثار نوچو اردین است، این کتاب را باید اثری دانست از دانش های ((بی منفعت)) از جمله ادبیات، هنر که در دنیای منفعت زده امروز دیگر جایگاهی ندارند. نویسنده نیز در مقدمه می نویسد: (( در عالم منفعت گرایی چکش بیشتر از سمفونی، چاقو بیشتر از شعر، و آچارفرانسه بیشتر از تابلو نقاشی می ارزد. زیرا کارآیی ابزار را می توان به راحتی درک کرد ولی فهم این که موسیقی، ادبیات یا هنر ممکن است به چه کاری بیایند، بسیار دشوار است))