کتاب اوستانامه 6 (بخش های 29 و 30 از آیه ها تا سرایه ها)

از پاره ای از بازمانده ی اوستا روشن می شود که جهان بینی زرتشت به گونه ای شگفت آور از پشتوانه های دانشی بس پیشرفته برخوردار بوده است. از نگرش موجی و ذره ای تا قانون بقای ماده و انرژی؛ کنکاش کهکشانها؛ سه جهان موازی؛ دو گونه زمان بی کرانه و کرانه مند؛ ریسمان زمانننننن ؛ معادله نور و صوت؛ روند آفرینش و بسی رازهای دیگر که چه در متنها و چه در دیباچه های دفترهای پیشین اوستانامه گردآوری شده و هنوز به پایان نرسیده است، نمونه هایی اندکند.