الیف شافاک در رمان ملت عشق، دو روایت موازی شگفت انگیز را پی گرفته است یکی معاصر و دیگری در قرن سیزدهم، در زمانی که مولانا با مرشد روحانی خود و درویشی خانه به دوش، شمس تبریزی مواجه می شود

(رمانی عاشقانه و عرفانی درباره زندگی مولانا و شمس تبریزی)

فردی پرتره‌ی کافکا را که با مداد سیاه کشیده بود به دیوار آویخت. روی نقاشی نوشت «فرانتس... روز بعدش دکتر هوگو که به اتاق آن‌ها آمده بود پرسید: چرا اسم کافکا را این طور نوشته؟...

نمی تونستم جلو خودمو بگیرم. دست و پاهام تیریک تیریک می لرزید.

نها طنزی را طنز واقعی میدانم که به سود مردم باشد