این داستان در واقع بخشی از صحنه های زندگی پاریسی است..

از تنهایی جهان باز می گردم در راهم برای تنهایی شقایق ها گریسته بودم

کم چیزی نیست که آدم شب ها بتواند راحت بخوابد

(داستان‌هایی از قلمرو سرکوب‌شدگان)

نیکیتا نزدیک صبح بیدار شد