این نمایشنامه درامی است که در سه پرده روایت می شود

آرام در هجده سالگی احساس کرد که باید تصمیم خود را در انتخاب یکی از دو راه بگیرد. یعنی یا کشیش بشود و یا از آراکسی که از دل و جان به او عشق می‌ورزید، خواستگاری کند.

بیست و دو ساله بودم که تحصیلاتم را در دانشگاه گوتنگ به پایان رساندم

ژان کریستف روفن با درآمیختن عشق و احساس و عاطفه با تاریخ و سیاست و نبرد و استعمار، ترکیبی حیرت‌انگیز خلق می‌کند.

لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

رمانی بسیار ارزشمند است که ظرافت‌های زندگی و تجربه‌ی انسانی را به شکلی منحصر به فرد روایت می‌کند.