کتاب ادبیات ستیزنده

ادبیات ستیزنده کند و کاوی است درباب شیوه  شکل گیری و محتوای ادبیات داستانی سیاسی ایران در دهه های چهل و پنجاه شمسی در بستر تحولات گفتمانی جامعه  ایران، در این دو دهه ،و می کوشد تا با بهره گیری از نظریه های روبرت وسئو، رندال کالینز، میخائیل باختین و منصور معدل و با تحلیلرمانهایی ازاحمد محمود، سیمین دانشور، صادق چوبک، ابراهیم گلستان و جلال آل احمد، نشان دهد که چگونه گفتمانهای جامعه شکل و محتوای این آثار را رقم زده اند.
این مطالعه  بینارشته ای محل تلاقی جامعه شناسی ادبیات زبان شناسی و تاریخ است و ذیل شاخه جدیدی از جامعه شناسی ادبیات جای میگیرد که می توان آن را جامعه شناسی ادبیات داستانی سیاسی نامید.