در صحنه چیزی نیست جز قابی از آدم‌های نمایش که چهره‌شان با روبند پوشیده شده..

کتاب تقدیر را ترانه کن، داستانی درباره دو دوست قدیمی از دوران دانشگاه است...

رهاست خیال انسانی چه‌کس تواند کند آن را ارزیابی؟ پر می‌گشاید بال هم‌چون سایه‌های سحرگاهی نتوان به بند کشد آن را هیچ جانی دست نیازید بدان هیچ صیادی نه حتی با سرب و گلوله: رهاست خیال انسانی!

زندگی برای آدم بی فکر همیشه راحت است. خورد و خواب است

پس از جنگ استقلال طلبی الجزایر، پاریس به شهری پر از بدگمانی و خشونت های آشکار تبدیل شد