افزايش خشونت و ويرانسازی در مقياس ملی و جهانی توجه متخصصان و عموم را به يكسان به پژوهش نظري درباره طبيعت و علت هاي پرخاشجويی معطوف كرده است. اين نگرانی عجيب نيست، تعجب آور اين واقعيت است كه اين شيفتگی به تازگی پيش آمده است. با توجه به اين كه «پرخاشجويی و ويرانسازی» يكي از مسائل بنيادين نظری در روانكاوی است، اريك فروم به عنوان يك نظريه پرداز روانكاو پيرو مكتب انتقادی بحث محوری اين كتابش را به اين موضوع اختصاص داده است. فروم معتقد است كه همه شورهای انسانی، چه «خير» و چه «شر» را تنها به عنوان كوششی براي يافتن معنای زندگی و فرارفتن از وجود مبتذل و صرفاً نگهدارنده زيست، مي توان درك كرد. هرچند شورهاي پيش برنده زندگي مي تواند معناي والاتري از قدرت، شادي، تماميت و زيست ارائه كند تا ويرانسازی و شقاوت. وليكن اينان به همان اندازه گروه نخست می توانند پاسخی به مسأله وجود انسان باشند. در مباحث آغازين اين كتاب، به مباحثی چون غريزه، رفتار و روانكاوی و نيز به نظريه غريزه گرايان و رفتارگرايان، تفاوت ها و شباهت ها و سپس به نظريه بطلان غريزه باوری، فيزيولوژی اعصاب، ديرين شناسي و انسان شناسي - از گذشته تا حال - پرداخته است و در ادامه به نظريه پرخاشجويي و ويران سازي، گونه ها و وضعيت هاي آن مي پردازد. در مهمترين بخش كتاب، شخصيت های جبار و شقاوت پيشه را تحليل می كند و نيز به مفهوم «مرگ دوستی» و تحليل ماهيت روانكاوانه آن می پردازد. در انتها نيز پرخاشجويی و ويرانسازی را از ديدگاه فرويد بررسی می كند. بی شك اين كتاب يك راهنمای خوب و عملی براي بررسی روانكاوانه انسان و به طور كلی گامی در جهت خودكاوی و روانكاوی خواهد بود.