کتاب آقا محسن (قهرمان من)

دنبال خانه‌ی اجاره‌ای می‌گشت. با دوستش خانه‌های زیادی را دیدند، اما هر خانه‌ای را به بهانه‌ای قبول نمی‌کرد. هرچه دوستش توضیح می‌داد که این خانه مشکلی ندارد و دلیل تو منطقی نیست، باز هم نمی‌پذیرفت.

بعد از چند ساعت از این خانه به آن خانه رفتن، دوستش عصبانی شد و گفت: «بیچاره‌مان کردی پسر! مگر چند روز دیگر عروسی‌ات نیست، پس چرا اینقدر بهانه می‌گیری؟ چرا خانه‌های به این خوبی را اجاره نمی‌کنی؟»
موقع برگشت محسن به دوستش گفت: «بچه‌ی حاج احمد، این خانه‌ها که رفتیم، ساکنان آنها نماز نمی‌خواندند. من هیچ‌وقت در خانه‌ای که اهلش نماز نمی‌خوانند زندگی نمی‌کنم.» دوستش گفت: «شما از کجا می‌دانی که در آن خانه‌ها نماز نمی‌خوانند؟ چرا اینقدر بدبین هستی؟»

محسن گفت: «بدبین نیستم. از همه‌ی صاحب خانه‌ها پرسیدم که در آن خانه نماز می‌خواندند یا نه؟ حالا فهمیدی چرا هیچ‌کدام از خانه‌ها را قبول نکردم؟!»