کتاب آشیانه ام کجاست (2) (خروج از پیله)

آن شب نیز سارا با شنیدن صدای بلند آژیر اضطراری که در آن ناکجا آباد خبر از ورود نجات یافته‌ها می‌داد همچون مرغ پرکنده آسیمه سر به طرف بخش اورژانس دوید. هربار که آن صدا را می‌شنید قلب شیشه‌ای‌اش نه صد بار هزار بار می‌تپید و هزار تکه می‌شد. سارای خفته درونش بیدار می‌شد... آشفته و بی‌قرار می‌شد... دلش مویه و شیون می‌کرد... سر به طغیان می‌گذاشت... اما آن بار هم کامیارش را در آنجا نیافت....
در حالی که سعی می‌کرد تکه‌های شکسته قلبش را جمع کند فوراً به اتاقش برگشت. دفترچه خاطراتش را گشود و با بغض نوشت هر وقت دنبالت می‌گردم و پیدات نمی‌کنم خودمو تو اتاق حبس می‌کنم... بی‌حوصله و بداخلاق می‌شم.... با دلم لج می‌کنم... زندگی رو به کامم تلخ می‌کنم چه کنم دست خودم نیست... تو که نباشی...!