مجموعه نقشه های ترسیمی اروپاییان از چهره جغرافیایی ایران طی سدة ١٦ م / ۹ تن تا ۱۸م / ۱۱ ش را می توان حلقه مغفول مانده مطالعات صفویه شناسی و جنبه های تحقیقاتی مندرج در آن از جمله سرحدات شرقی ایران در این دوره تاریخی دانست.