یعنی هر گروهی که بتواند رفتار و فکر گروه دیگر را بیشتر کنترل کند قدرت جمعی بیشتری دارد. و کسی بیشتر میتواند فکر و رفتار دیگران را کنترل کند که به اطلاعات بیشتری دسترسی داشته باشد. مثلاً استادان بر گفتمان علمی، روزنامهنگاران بر گفتمان وسایل ارتباط جمعی، وکلا بر گفتمان حقوقی و غیره کنترل بیشتری دارند و از این جهت صاحب قدرت بیشتری هستند.