کورش صفوی، (زاده ۶ تیر ۱۳۳۵ – ۲۰ مرداد ۱۴۰۲) زبان شناس، مترجم و استاد دانشگاه علامه طباطبائی بود. او در زمینه های معناشناسی، نشانه شناسی، رابطهٔ زبان شناسی و ادبیات و تاریخ زبان شناسی پژوهشهای گستردهای انجام داد و آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشت.
او زبانشناسی تعالیگرا بود و نگاە وی در آثار تالیفی اش و ترجمە هایش، منحصر به عرصه و زمینە گفتمان محض زبانشناسی نبود. او زبان را در ارتباط با گفتمان هایی، چون ادبیات، جامعه شناسی، روانشناسی، فرهنگ، ارتباطات، تاریخ و... بررسی می کرد.
دوره زبانشناسی عمومی، بدون کوچکترین مبالغهای، ارزشمندترین کتاب کلاسیک در زمینهٔ دانش زبانشناسی است و آرایی را در خود نهفته دارد که زمینهٔ پیدایش این علم را در قالب «زبانشناسی نوین» فراهم ساخته و مبنای پیدایش تمامی مکاتب زبانشناسی پس از خود شده است.
در زبان چیزی جز تفاوتها وجود ندارد. از این مهمتر، لازمه یک تفاوت، معمولا وجود عناصر مثبتی است که افتراق میانشان برقرار شود؛ اما در زبان فقط تفاوتهای «عاری از عناصر مثبت» وجود دارند. چه معنی را در نظر بگیریم و چه صورت را، زبان نه دربرگیرندهی مفاهیم است و در نه دربرگیرندهی آواهایی که پیش از نظام زبان وجود داشته باشند. زبان تنها تفاوتهای مفاهیم و تفاوتهای آواهای ناشی از نظام خود را دربرمیگیرد.