کتاب کشور من

آنگِلا دوروتئا مِرکِل با نام تولد آنگِلا دوروتِئا کاسنِر (به آلمانی: Angela Dorothea Kasner) (زادهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۵۴) سیاستمدار آلمانی است که از سال ۲۰۰۵ تا دسامبر ۲۰۲۱ صدراعظم آلمان بود. وی همچنین از سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ رهبر اپوزیسیون آلمان و بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ نیز رهبر اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بوده است. به‌عنوان عضوی از حزب اتحادیه دموکرات مسیحی، وی اولین زنی بود که در تاریخ آلمان به مقام صدر اعظمی این کشور رسید. از مرکل در طول مدت زمامداری‌اش بر آلمان، بارها با نام رهبر دفاکتوی اتحادیه اروپا و قدرتمندترین زن جهان یاد شد. و بسیاری از مفسران، او را رهبر جهان آزاد توصیف کرده‌اند.

آنگلا مرکل که اولین فرزند خانواده بوده است، در سال ۱۹۵۴ در هامبورگ، از پدری کشیش و مادری معلم، زاده شد. خانواده او اندکی پس از تولد وی، به شهر کوچک تمپلین در نزدیکی برلین در جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) مهاجرت کردند. او تحصیلات خود را تا مقطع دکترا در رشته شیمی کوانتومی ادامه داد و تا سال ۱۹۸۹ به‌عنوان یک دانشمند محقق به‌کار مشغول بود. پس از انقلاب‌های سال ۱۹۸۹ در آلمان، مرکل وارد سیاست شد و مدت کوتاهی به‌عنوان سخنگوی اولین دولت دموکراتیک آلمان شرقی تحت رهبری لوتار د مزیر مشغول به‌کار بود. بعد از اتحاد دوباره آلمان در سال ۱۹۹۰، مرکل از ایالت مکلنبورگ-فورپومرن وارد بوندستاگ شد. در دولت تحت رهبری صدراعظم هلموت کوهل، وی به وزارت فدرال امور خانواده، سالمندان، جوانان و زنان منصوب شد و کمی بعد، عهده‌دار وزارت فدرال محیط زیست، حفاظت از طبیعت و ایمنی هسته‌ای شد. پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات فدرال ۱۹۹۸، مرکل به مقام دبیرکلی این حزب رسید. دو سال پس از این و در پی تبعات رسوایی هدایا به حزب اتحادیه دموکرات مسیحی که باعث کنار رفتن ولفگانگ شویبله رهبر این حزب شد، مرکل اولین زنی در تاریخ آلمان بود که مقام رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی و همزمان رهبری اپوزیسیون آلمان را عهده‌دار می‌شد.

پس از انتخابات فدرال ۲۰۰۵ در آلمان و شکست حزب سوسیال دموکرات، مرکل جانشین گرهارد شرودر به‌عنوان صدراعظم آلمان در یک دولت ائتلاف بزرگ از اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن -حزب خواهر آن در ایالت بایرن- و حزب سوسیال دموکرات آلمان شد. مرکل اولین زن در تاریخ آلمان و اولین شهروند سابق آلمان شرقی بعد از اتحاد مجدد آلمان بود که به مقام صدراعظمی آلمان می‌رسید.

پس از کسب نتایج بهتر در انتخابات فدرال سال ۲۰۰۹، مرکل دولتی ائتلافی با حزب دموکرات آزاد آلمان تشکیل داد. اما این ائتلاف در انتخابات فدرال سال ۲۰۱۳ با وجود کسب ۴۱/۵٪ آرا از سوی اتحادیه دموکرات مسیحی، به دلیل اینکه حزب دموکرات آزاد نتوانست وارد بوندستاگ شود ادامه نیافت و سومین دوره زمامداری مرکل دوباره در ائتلاف با حزب سوسیال دموکرات آغاز شد. با وجود ریزش آرای اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات فدرال ۲۰۱۷ در آلمان، این حزب در چهارمین دوره متوالی بیشترین آرای انتخابات را از آن خود کرد و مرکل برای بار چهارم به مقام صدراعظمی آلمان رسید. این دوره از زمامداری مرکل نیز در ائتلافی بزرگ با حزب سوسیال دموکرات آلمان سپری شد.

مرکل در سیاست خارجی خود بر همکاری‌های بین‌المللی هم در چارچوب اتحادیه اروپا و ناتو و هم بر تقویت روابط اقتصادی ترانس آتلانتیک تأکید کرده است. در سال ۲۰۰۸، مرکل ریاست شورای اروپایی را به عهده داشت و در این مقام نقشی اصلی را در مذاکرات پیمان لیسبون و بیانیه برلین ایفا کرد. مرکل نقشی مهمی در مدیریت بحران مالی جهانی ۲۰۰۷–۲۰۰۸ و بحران بدهی اروپا ایفا کرد. او در مورد طرح محرک اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۸ با تمرکز بر هزینه‌های زیرساختی و سرمایه‌گذاری عمومی برای مقابله با رکود بزرگ مذاکرات فراوانی به انجام رساند. در سیاست داخلی، برنامه مرکل با نام Energiewende بر توسعه بخش انرژی، به همراه حذف تدریجی انرژی هسته‌ای در آلمان، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش منابع انرژی تجدید پذیر متمرکز شد. اصلاحات در ارتش آلمان که باعث لغو خدمت سربازی شد، اصلاحات مراقبت‌های بهداشتی، واکنش دولت او به بحران مهاجران اروپا در سال ۲۰۱۴ و همه‌گیری کووید-۱۹ در آلمان، از مسائل مهم در دوران صدارت او بوده‌اند او از سال ۲۰۱۴ رهبر ارشد گروه ۷ بود و قبل از آن نیز بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ رهبری این گروه را بر عهده داشت. از سال ۲۰۱۴ او طولانی‌ترین دوره رهبری را در بین رهبران کشورهای اتحادیه اروپا کسب کرد. مرکل در اکتبر ۲۰۱۸ در کنوانسیون حزبی اعلام کرد که از مقام رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی کناره‌گیری می‌کند و در انتخابات فدرال ۲۰۲۱ آلمان نامزد مقام صدراعظمی برای پنجمین دوره خود نخواهد شد.