در این کتاب تارکوفسکی افکار و خاطرات خود را بیان میکند و برای اولین بار الهامات اصلی فیلمهای خارق العاده ی خودیمنی کودکی ایوان آندری روبلوف سولاریس آینه استاکر نوستالژی و ایثار را آشکار میکند. او تاریخ آنها و روشهای کار خود را مورد بحث قرار میدهد. او بسیاری از مشکلات خلاقیت بصری را بررسی میکند و محتوای ژرف زندگی نامه ی خودش را در بخشی از آثار خود به شکلی جذاب در آینه و نوستالژی بیان می کند. فصل پایانی کتاب درباره ی «ایثار» که در آخرین هفته های زندگی تارکوفسکی ویرایش شد. خواندن کتاب به کسانی که درباره فیلم هایش چیزهایی میدانند یا تازه در حال کشف آثار باشکوه او هستند، توصیه می شود.