سورن کیرکگور رساله مرض تا به موت را با نام مستعار آنتی کلیماکوس و به تعبیر خودش به هوای علو بخشیدن به روح خواننده و بیدار کردن جان مخاطب نگاشته است به گفت او در دنیا برای آدمی خطری بزرگتر از خود باختن نیست، زیرا خود چنان در دنیا گم میشود که انگار آب از آب تکان نخورده است، بی سروصدا. باقی چیزها چون از دست میروند ردی از خود به جا میگذارند اما خود هیچ. مرض تا به موت یکی از عالی ترین نوشته های فلسفی کیرکگور است. آنتیـکلیماکوس یک مسیحیِ معتقد است که باور دارد غایت انسان در جهان دستیابی به حیات ابدی است از راه پاسخگو بودن مستقیم در برابر خدا. کشفِ خودِ حقیقی هر آینه تصدیق این کمال مطلوب و کوشش برای تحقق آن است. مرض تا به موت کاوشی است باریکبین و ژرفکاو در این معنی که چرا آدمیان در بیشتر موارد در این مهم ناتوان ميمانند. کیرکگور در این رساله گورستان انکار و استنکاف و یأس (اعم از آگاهانه و ناخودآگاه) را میکاود و میکاود تا مفهوم فردیت و خودآگاهی را از خاک بیرون کشد، فردیتی که سرمشق مثالی اش از خود گذشتن است