ارزش بینایی برای کشف حقایقی دربارهٔ واقعیات بیرونی را میتوان با این جملۀ عامهپسند نشان داد: «دیدن، باور کردن است». اما جملهٔ دیگری نیز وجود دارد که در تقابل با این جمله قرار میگیرد» «ظاهر، فریبنده است». به بیان دیگر باید گفت که ادراک و آگاهی در تقابل با یکدیگر واقع شدهاند. آگاهی ما از واقعیات از این مسئله ناشی میشود که ما اعمال ادراکی را با یکدیگر مقایسه میکنیم و آنها را به تحلیلهای منطقی مربوط میسازیم…
از این دیدگاه، تفاوت دو واژۀ «بینایی» و «عینیت» مشخص میشود. نظریهپردازان معتقدند که «بینایی» فرایندی فیزیکی-روانشناختی است که بر اثر بازتاب نور بر چشم پدید میآید، درحالیکه «عینیت»، ناظر بر فرایندی اجتماعی است؛ درواقع عینیت، بینایی اجتماعی شده است.