کتاب سفید (شکنندگی زندگی انسان را برملا می کند)

در زندگی لحظاتی هست که انسان در حالی که در اتاقی تاریک دراز کشیده است، سرمایی در هوا احساس می‌کند که نشانه‌ی یک حضور قابل لمس است.
کوتاهی عمرمان بدون هیچ ابهامی به وضوح احساس می‌شود. زندگی هیچ یک از ما انسان‌ها را جانب‌دارانه مورد توجه قرار نمی‌دهد.
اینکه زمان و رنج‌هایمان همه چیز را به ورطه‌ی نابودی می‌کشانند صحت ندارد.
من در آن سفیدی، در همه‌ی آن چیزهای سفید، در آخرین نفسی که تو رها کردی نفس خواهم کشید.
هیچ چیز در اختیار من نیست. عزیزم، نه مکان زندگی‌ام، نه دری که هر روز از آن عبور می‌کنم و نه حتی زندگی کوفتی‌ام.