"آوا دوتاگیتا، سرود رستگاری، یک متن ودانته است، یعنی آن گوهر سپنتی که طبیعت نادوئی (advaita)ی هستی و وحدت آن را عرضه می کند. این متن منظوم به داتاتریا (Dattatereya)، داتا فرزند اتری، نسبت داده شده است که او را صورت تجسد یافته یزدانی و نماینده سه گانی برهما، ویشنو، و شیوا در نظر می گیرند... قدمت آن را به بیش از دو هزار سال تخمین می زنند.