آرمسترانگ انسان شناسی که علاقه خاصی به نقش ادا و اشاره در مسیر تکامل ارتباطات نوع بشر دارد.وی سعی دارد تا بر اهمیت حرکات بدن و ارتباط آن با طبیعت زبان تاکید نماید و اینکه چگونه زبان بشر ذاتا بیش از بروز گفتار با نشانه هایی ادایی و اشارات بدن همخوانی داشته است، او زبان را محصول هدفمند اداهای معنادار بشر می داند