این مجموعهی جستارهای ادبی
لوکاچ که نخستینبار در سال ۱۹۱۰ به زبان مجار و یک سال بعد به زبان آلمانی منتشر شد، اولین کتابی است که به قلم لوکاچ جوان انتشار یافت (او در این هنگام فقط بیست و پنج سال سن داشت). بسیاری از تمهایی که در آثار بعدی لوکاچ بسط یافتند در این جستارهای قدرتمند به چشم میخورند – ایدهی کلیت، ماهیت صورت، نقش جستارنویس و نقاد، اهمیت ژست، و غیره. البته بعضی از جستارها دربارهی کسانی است که گذشت زمان بر نام آنها گرد فراموشی پاشیده است (مانند رودولف کاسنرِ نقاد، و پاول ارنست و ریشارد بر-هوفمان که هر دو نمایشنامهنویس بودند)، اما علاقمندان آثار لوکاچ این جستارها را روشنگر و تأثیرگذار خواهند یافت. جستارهای دیگر، بخصوص دربارهی کیرکگور و رمانتیسم آلمانی، فینفسه و حتی با صرفنظر از کارهای بعدی لوکاچ، بهسرعت بر خواننده تأثیر میگذارند. «گفتوگویی دربارهی لارنس استرن» نیز نشان میدهد که لوکاچ، برخلاف نظر بسیاری از کسان، بههیچوجه نویسندهی بیذوق و قریحهای نبوده است.