در روزگاری که نیهیلیسم، بیش از هر زمانِ دیگری، با خاطری آسوده بر تمامیِ وجوهِ حیاتِ ما سایه افکنده، شاید کمتر ایدهای بتواند مدعیِ استقلال از این وضعیتِ درونماندگار شود. حتی ایدۀ مهرورزانهای همچون حمایتگری از حیوانات هم، که فعالانِ معتقد به آن بسی قاطعانه فریادش میزنند و بعضاً در قالبِ ترویجِ برخی رژیمهای غذایی (نظیر گیاهخواری) و سبکهای خاصی از زندگی (نظیر ویگنیسم) یا حتی جنبشهای آنارشیستی (نظیر جنبش رهاییبخش حیوانات) نمایان میگردد، از این وضعیت در امان نیست. در این اثر، تلاش شده تا ضمنِ پیگیریِ ایدۀ حمایتگری از حیوانات و نیز پایبندی به محدودیتهای ناشی از سیطرۀ ظاهراً شکستناپذیرِ نیهیلیسم، با اشاره به بخشهایی از تاریخِ اندیشه، علیالخصوص تمرکز بر آثارِ کانت، به یاریِ موضوعاتی چون پیرایشِ زبان و رویآورندگی در دانشِ پدیدارشناسی، به شیوهای بیطرفانه، هم او از اتهامِ بیتفاوتی نسبت به حیاتِ حیوانات و بعضاً اتهاماتِ سختگیرانهتری نظیرِ حیوانستیزی تبرئه شود، هم از برخی قطعیتهای ناموجه در عرصههای گوناگونِ حمایتگری از حیوانات توهمزدایی گردد، هم شکافِ ناشی از حب و بغضهای مغالطهآمیز میان اهالیِ علوم انسانی و حامیانِ حیوانات کاهش یابد، و هم اینکه بسترِ کوچکِ فعلی برای گفتوگوهای بینارشتهای میانِ این دو عرصه، تا حدِ ممکن گسترش یابد.