کتاب کارت پستال های آبی

فقط آبی نیستند؛ چشمانش را می‌گویم. چیز‌های دیگری هم در آبی چشمانش سرگردان است. تکه‌های‌ شانه عسل هم در آن به چشم می‌خورد، رگه‌های باریک طلای جدا شده، مانند آسمان و خورشید درونش، مانند تکه‌هایی از نقاشی ونگوگ، تصویری که از خودش کشیده باشد، تکه‌های کنده شده ریش نارنجی‌اش که روی یقه کت آبی‌اش افتاده.