آموزش آکادمیک علوم اجتماعی در ایران قدمتی ۹۰ ساله دارد. تأسیس گروه علوم اجتماعی در سال ۱۳۳۶ و مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در سال ۱۳۳۷ در دانشکده ادبیات و تأسیس دانشکده علوم اجتماعی و تعاون دانشگاه تهران در سال ۱۳۵۱ وجه سازمانی آن را نهادینه کرد.
این کتاب به توصیف و تحلیل ابتکار عمل های دانشگاههای کشورهای ایالات متحده آمریکا، کانادا، انگلستان و استرالیا راجع به پیشگیری از برخی مسائل اجتماعی شامل مصرف مواد مخدر،مصرف مشروبات الکی،خشونت جنسی،سرقت و خودکشی دست زده است.
دانشگاهها بیش از هر نهاد اجتماعی دیگری، بر زیست بشری تأثیرگذارند و قدرت دموکراسی رقابتپذیری، اقتصادی، کیفیت زندگی، بهداشت فرهنگ و هنر جوامع منوط به کیفیت حکمرانی علمی است.